Originaire de l’île d’Eubée (Limni), Charis Voyatzis est né à Athènes en 1924. De 1942 à 1947, il étudie à l’École supérieure des Beaux-Arts d’Athènes et devient l’un des élèves préférés de C. Parthenis faisant partie des rares personnes à avoir l’autorisation de se rendre à son atelier. Diplômé en 1947, il a le 1^er prix de portrait, la Mention honorable de nu et la Mention honorable de composition.

En 1954, il quitte Athènes pour Paris, après avoir obtenu une bourse de l’État grec pour la décoration et la peinture. Pendant un an (1954-1955) il étudie la fresque à l’École nationale supérieure des Beaux-Arts à Paris. Entre 1954 et 1957, il étudie la décoration générale à l’École des Métiers d’Arts de Paris aux côtés de J. Auzame.

En 1955, il participe au Salon d’Automne à Paris. À partir de 1957, ses tableaux sont exposés en permanence à la galerie d’art parisienne : «Les Arts Plastiques Modernes» (Mouradian et Vallotton) jusqu’en 1974 (décès d’Aram Mouradian). À Paris, Voyatzis connaît un succès que bien des artistes lui envient ; ses œuvres sont exposées à côté de celles de Cézanne, Derain, Modigliani, Ernst, Pascin, Rouault…

En Grèce, il expose pour la première fois des tableaux à la première exposition Panhellénique d’après-guerre de 1948, puis il participe à cinq autres Panhelléniques (1952, 1963, 1969, 1971, 1975). Il participe également à plusieurs autres expositions collectives à Paris (dans diverses galeries ainsi qu’au Musée d’Art Moderne de la Ville de Paris), à Athènes, à Londres («Redfern Gallery»), ainsi qu’à Bruxelles, Dortmund (Museum Ostwall), Berlin, Stockholm, Linz, Le Havre, Thessalonique, Mykonos etc.

Sa première rétrospective est organisée à Paris en 1960. Entre 1960 et 1980, dix rétrospectives sont organisées au total : quatre à Paris (1960, 1961, 1963, 1967), quatre à Athènes (1962, 1964, 1975, 1980), une aux Pays Bas (1972) et une en Allemagne (1974). Sa dernière rétrospective est organisée un an avant sa mort au Centre Culturel Artistique «Ora» d’Athènes en 1980.

Outre la peinture, il se met pour un temps à la scénographie. Il crée le décor pour la tragédie de Sophocle Ajax, montée au Théâtre antique de la Sorbonne en 1963. En 1965-1966, il surveille et crée les maquettes pour la façade du Commissariat à l’énergie atomique (CEA), situé à Limeil-Brévannes.

Ses œuvres sont reparties dans des collections en Grèce, en France, en Grande Bretagne, en Italie, aux États Unis, aux Pays Bas, en Suède, en Allemagne et ailleurs.

Son œuvre attire l’attention des critiques d’art reconnus de son époque tels que Georges Boudaille, Jean Jacques Levèque, Paul Gauthier, Angelos Prokopiou, Georges Waldemar, R. Barotta, ainsi que du peintre Yannis Tsarouchis qui le considère comme son frère. Des journaux comme le Herald Tribune, le Combat, L’Express, Vima, Kathimerini, Eleftherotypia, Avgi etc. écrivent sur lui et son œuvre.

Il est mort à Paris le 22 avril 1981.

En 1989, la Pinacothèque nationale d’Athènes («Pinacothèque nationale – musée Alexandre-Soutsos») a organisé une rétrospective de son œuvre.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Ο Χάρης Βογιατζής γεννήθηκε το 1924 στην Αθήνα, με καταγωγή από την Εύβοια (Λίμνη). Από το 1942 έως το 1947 σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και έγινε ένας από τους αγαπημένους μαθητές του Κωνσταντίνου Παρθένη, μετέχοντας στο στενό κύκλο λίγων προσώπων που είχαν πρόσβαση στο ατελιέ του. Αποφοίτησε από τη Σχολή το 1947, με τρεις τιμητικές διακρίσεις: βραβείο πορτραίτου και τιμητικές διακρίσεις για γυμνό και σύνθεση.

Το 1954 έφυγε για το Παρίσι με κρατική υποτροφία. Για ένα χρόνο μελέτησε νωπογραφία στην εκεί Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών («École nationale supérieure des Beaux-Arts»). Παράλληλα και ως το 1957 σπούδασε γενική διακόσμηση στο Ecole des Métiers d’Arts στο Παρίσι στο πλάι του Καθηγητή J. Auzame.

Το 1955 συμμετείχε στο Salon d’Automne του Παρισιού. Από το 1957 πίνακές του βρίσκονταν σε μόνιμη έκθεση στη γκαλερί τέχνης του Παρισιού: «Les Arts Plastiques Modernes» (Mouradian & Vallotton), έως το 1974 (έτος κατά το οποίο απεβίωσε ο Aram Mouradian). Στο Παρίσι, ο Βογιατζής είχε ζηλευτή επιτυχία, με έργα του να εκτίθενται δίπλα σε εκείνα των Cézanne, Derain, Modigliani, Ernst, Pascin, Rouault …

Στην Ελλάδα, εξέθεσε πίνακες για πρώτη φορά στην πρώτη μεταπολεμική Πανελλήνια έκθεση του 1948 και στη συνέχεια συμμετείχε σε πέντε ακόμη Πανελλήνιες (1952, 1963, 1969, 1971, 1975). Συμμετείχε επίσης σε πολλές άλλες ομαδικές εκθέσεις στο Παρίσι (σε διάφορες γκαλερί, καθώς και στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της πόλης του Παρισιού), στην Αθήνα, στο Λονδίνο («Redfern Gallery»), καθώς και στις Βρυξέλλες, Ντόρτμουντ ( Μουσείο Ostwall), Βερολίνο, Στοκχόλμη, Λιντς, Χάβρη, Θεσσαλονίκη, Μύκονο κ.λπ.

Η πρώτη του ατομική έκθεση οργανώθηκε στο Παρίσι το 1960. Μεταξύ 1960 και 1980 παρουσίασε συνολικά δέκα ατομικές εκθέσεις: τέσσερις στο Παρίσι (1960, 1961, 1963, 1967), τέσσερις στην Αθήνα (1962, 1964, 1975, 1980), μία στην Ολλανδία (1972) και μία στη Γερμανία (1974). Η τελευταία του ατομική έκθεση έγινε λίγο πριν το θάνατό του στο Πνευματικό και Καλλιτεχνικό Κέντρο Ώρα στην Αθήνα το 1980.

Εκτός από τη ζωγραφική για ένα διάστημα ασχολήθηκε και με τη σκηνογραφία. Φιλοτέχνησε τα σκηνικά για την τραγωδία του Σοφοκλή «Αίας» πού ανέβηκε το 1963 στο Théâtre Αntique της Σορβόννης. Το 1965-66 είχε την επίβλεψη και φιλοτέχνησε τις μακέτες για τη διαμόρφωση της πρόσοψης του Ατομικού Κέντρου (CEA) της Limeil-Brévannes.

Έργα του βρίσκονται σε συλλογές σε Ελλάδα, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, Ιταλία, Ηνωμένες Πολιτείες, Ολλανδία, Σουηδία, Γερμανία και αλλού.

Το έργο του προσέλκυσε την προσοχή διάσημων κριτικών τέχνης της εποχής του, όπως οι Georges Boudaille, Jean Jacques Levèque, Paul Gauthier, Άγγελος Προκοπίου, Georges Waldemar, R. Barotta, καθώς και του ζωγράφου Γιάννη Τσαρούχη, ο οποίος τον θεωρούσε αδελφό του. Εφημερίδες όπως το Herald Tribune, Combat, Το Βήμα, Η Καθημερινή, L’Express, Ελευθεροτυπία, Αυγή κλπ έγραψαν για εκείνον και το έργο του.

Πέθανε στο Παρίσι στις 22 Απριλίου 1981.

Το 1989 η Εθνική Πινακοθήκη στην Αθήνα («Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου») οργάνωσε αναδρομική έκθεση του έργου του.